سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸

آن موی که سوز عاشقان می‌انگیخت

کز یک شکنش هزار دلداده گریخت

آخر اثر زمانه رنگی آمیخت

تا در کفش از موی سیه پاک بریخت