سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲

در دست منت همیشه دامن بادا

و آنجا که تو را پای سر من بادا

برگم نبود که کس تو را دارد دوست

ای دوست همه جهانت دشمن بادا