خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۱

از تن چو برفت جان پاک من و تو

خشتی دو نهند بر مغاک من و تو

وآنگاه برای خشت گور دگران

در کالبدی کشند خاک من و تو