افسر کرمانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

کس چون من، اسیر محنت و سوز مباد

در دام بتی چون تو، نوآموز مباد

شامی که تو را نبینم آن شب نبود

روزی که تو را نخواهم آن روز مباد