خلاف تلخ‌کامی‌های دیرین
بیا، بوسی بده ای جانِ شیرین
کرم کن، تا بیفزاید به دولت
تو شاه حسن و من درویش مسکین
زنخدانی که دارد، بارک الله
ندارد این لطافت سیب سیمن
کجا عنبر، چون آن زلف شبه گون
کجا مرجان، چو آن لعل می آگین
ملک باشد لطیف، اما نه چندان
پری باشد نکو، اما نه چندین
به شعر افسر و زیبایی او،
ملک‌ها، در فلک‌ها، برده تحسین