اوحدی » دیوان اشعار » فی لسان الاصفهانیه » شمارهٔ ۲

هر کش ارادتی چش ای حور زاده بو

واخورم کرم همیشه که بختش وراذه بو

ای دوستم شوی ز وصال رک رسن

قصد سوار سن نه که کار پیاده بو

دی فکر و گربدم تو در کفته و دلم

عیبش مکر که این ولجی سه ساده بو

دل مون نهناده زلف تو خوارت مکو بنات

حاصا ایمنی که همای هناده بو

بای م بسته و بوفا سر کیا کشی

از سر کشو بمهر تو کش مار ساده بو

واتت که سر فلاکروهینی تو ساعتی

کین آه سوته دل بهر جه تووات ایستاده بو

هرکش سکن تو زهره جبینی و شاهنو

چشمش همیشه روشن و کانش و جاده بو

از روی روز کار پذو ماذ روز کار

باور مکر که مثل تو پوریش زاده بو

واژند کاوحدی خط صوزش ورک جزو

بیچاره جز کرو که قلم سین رواده بو