یغمای جندقی » دیوان اشعار » سرداریه » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۴

بیش از همه کس و از همه کس کم مائیم

رانده و مانده دوده آدم مائیم

قومی به عرب غریب و قومی به عجم

غربت زده در تمام عالم مائیم