یغمای جندقی » دیوان اشعار » سرداریه » رباعیات » شمارهٔ ۴۱

از پسته چو شکرت نمک ریز آید

جان بخشد و خوبتر زجان نیز آید

جز آن لب زنقحبه که چشمش مرساد

کشنید که از هیچ همه چیز آید