واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ماده تاریخ » شمارهٔ ۴۴ - تاریخ بنای بقعتی

در نکو عهد سلیمان زمان

خسروی کاو کرده ملک از ظلم، پاک

در زمان او ندارد ذره یی

کبک از شهباز و میش از گرگ، باک

کیست نبود بهر عمر و دولتش

جمله تن، دست دعا مانند تاک؟!

بنده اش نواب «زینل خان »، که هست

خصم شاه از دست تیغش سینه چاک

خان عالیشان، که پیش همتش

کوه ها یکسر نماید چون مغاک

کرد این دلکش عمارت را بنا

بهر کسب فیض از این ارواح پاک

هست از بس فیضناک این خوش مکان

گشت تاریخش «مکانی فیضناک »