واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ماده تاریخ » شمارهٔ ۲۱ - در تولد کودکی سرود

نکو نام جانی، ولادت چو یافت

فلک گفت: لطف حقش یار باد

ز پیوند اقبال و دولت مدام

نهال جوانیش پر بار باد

ز فیض هوای عنایات حق

گل زندگانیش بی خار باد

ثمین گوهر درج اقبال و جاه

که نامش در گوش گفتار باد

پی مولدش عقل تاریخ گفت:

که:«حقش همیشه نگهدار باد»!