واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۱

خوش آنکه ندارد غم فرزند و زنی

از خار تعلق بجگر نیش زنی

غم نیست کسی را که تعلق نبود

غربت نکشد آنکه ندارد وطنی