واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۹

بی داد و دهش ملک جهان نستانی

داد دل خود ز دشمنان نستانی

از دشمن کینه خواه در روز مصاف

تا تن ندهی بمرگ، جان نستانی!