واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۵

ای آنکه تمام آرزو و هوسی

طفلی، مستی، مخبطی، خود چه کسی؟!

گفتی: که بپیری چو رسم، توبه کنم!

ترسم که جوان روی، بپیری نرسی!!