واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۷

از بهر شناساییت از لطف اله

بر حضرت اوست از دو چشم تو دو راه

بنگر که چسان ز دانه مردم چشم

رویانیده است سبزه را مد نگاه!