واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۴

جانت نشود پاک ز گرد عصیان

تا اشک ندامتت نشوید دامان

اعمال تو هموار نگردد، تا تو

انگشت نسازی از گزیدن سوهان