واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۲

از صدق، سخن کند اثر در دل و جان

تیر سخن، از راستی آید بنشان

تا حرف نشیندت بکرسی، باید

بر مسطر راستی رود کلک بیان