واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۶

تا از دم گرمی سخنی سر نشود

دل از ایمان ترا منور نشود

ایمان اخگر، دل سیاه انگشت است

بی دم انگشت هرگز اخگر نشود!