واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

طفلان، که فرح فزا و غم کاهانند

از محنت ایام نه آگاهانند

معلوم ز نقاره اطفالم شد

کاین طایفه در عالم خود شاهانند