واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۰

گر شعر نه مال و ثروتم می بخشد

صد گونه خوشی و لذتم می بخشد

از شعر همین سود مرا بس که دمی

از فکر جهان فراغتم می بخشد