واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۶

آتش اگرت ز عشق در سر باشد

کسی زیر سر تو بالش پر باشد؟

عیب است که با دعوی پرداختگی

چون آینه ات خانه مصور باشد