واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۴

عمر تو بفکر دنیی دون گذرد

کی یک نفست بیاد بیچون گذرد؟

از بهر خیال باطلی، چند ای دل؟

از حق مگذر؛ کسی ز حق چون گذرد؟!