واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۸

عمر تو خس و، زر آتش سوزانی است

افزونی هر درم از آن، نقصانی است

برباد رود ز مال این عمر عزیز

در خوردن رشته هر دری دندانی است