واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳

نفس تو، که تن پروریش آیین است

که در هوس چرب و، گهی شیرین است

تن همچو رگ گردن خود کرده قوی

از حق مگذر، بندگی حق این است؟!