واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

آن را که نه آتش خرد خاموش است

هر شام و سحر دیگ سخا در جوش است

هر عیب که باشدت سخا می پوشد

گردید چو کاسه سرنگون، سرپوش است