واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸

دامن زن آتش فنا، این نفس است

تیره کن مرآت صفا، این نفس است

تا هست نفس، نمیرهی از غم و رنج

آری، رسن دار فنا این نفس است