واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

از فیض هوا، سبز نگردد گل ما

با آب روان، حل نشود مشکل ما

خواهیم زباغ، گر گشاد دل خویش

گل پره شود، برای قفل دل ما