واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

نرمی، ز سر تو واکند غوغا را

سازد عاجز، ملایمت اعدا را

نرمان، آزار از درشتان نکشند

از سنگ چه نقص پنبه مینا را؟!