واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

افگند ز پای، ضعف پیری ما را

از دست ستد، پای جهان پیما را

می برد مرا براه، پا تا امروز

من بعد، براه می برم من پا را