واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

بی رخصت دل زبان بگفتن مگشا

انگشت زبانست ترا عیب نما

گردد ز سخن نقص سخنگو ظاهر

ز آواز شود شکست چینی پیدا