واعظ قزوینی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۶۲

خیر باشد، نگهش سخت بتک می‌آید

زلفش آشوب جهانی بیدک می‌آید

در شکست صف غم، زلف چه کوتاهی کرد؟

که ز پی فوج خطش هم به کمک می‌آید

چه شتابست به تسخیر حصار دل ما؟

که سپاه خطش از راه نمک می‌آید!