واعظ قزوینی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۳۵

آزاده بهمراهی کس بند نگردد

خاصیت سرو است که پیوند نگردد

با همت والا زر دنیا نشود جمع

باران که بکهسار رسد، بند نگردد

در خانه دل یاد خدا پانگذارد

تا رفته ز فکر زن و فرزند نگردد

دیوانه بود هرکه دهد تن به علایق

زنجیر پلی گرد خردمند نگردد

صد غمزه بهر گوشه آن چشم فتاده است

واعظ به نگاهی ز تو خرسند نگردد