نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۷

چندان که به حکمت گروی دورتری

تا می شمری نجوم بی نورتری

آن کور که تو راه ازو می پرسی

او می داند که تو ازو کورتری