نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۸

از می لبش آتش تر آورد برون

از آب به خنده شکر آورد برون

خورشید ستاره بر مزارم بارید

تا از شبه یار گوهر آورد برون