نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۴

فرمان تو بشنوم به پرواز آیم

وز فخر به سر نهم سرافراز آیم

تو کوهی و من صوت سخن امیدست

چون در تو رسم زود به جا بازآیم