نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۸

یک چند پی امید می‌گردیدم

خار و خس حرمان ز رهش می‌چیدم

دیدم که سر از کوی که برمی‌آرد

پا بر سر آرزوی دل مالیدم