نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۶

شوخی که نگاه بر عذارش بندند

شمعی است که بر شعله تارش بندند

تا چند شکفته ماند آن دسته گل

کز شاخ بچینند و به خارش بندند