نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۲

نی باده عز و جاه مستم دارد

نی فاقه و فقر زیردستم دارد

چندان که شکستگی بود با من نیست

کی دست سپهر بر شکستم دارد