نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰

یک بلبل خوش نوا و صد انجمن است

یک سرو سرافراز و هزاران چمن است

خوش گویی من بلند آوازه به اوست

زان نوع که سرفرازی او ز من است