نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۷

هردم که نه با توام برآید مرضیست

مقصود تویی حقیقت من غرضیست

بس در عجبم که مانده ام بی تو چسان

قایم چو به جوهریست هر جا عرضیست