نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷

چون شمع تنت ز آتش محفل گرمست

بر دیده نشین که خانه دل گرمست

قربان شومت این تب بیماری نیست

گویا تنت از هوای منزل گرمست