ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۸

از بس که کنی ده دلی و ده رایی

ده بند ببندی و یکی نگشایی

اندر دل یکتای من ای بینایی

صد گونه غم است از آن دل ده تایی