ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۲

هم رنگ عقیق است لب جانانم

دیدار لطیف او فزاید جانم

از دیده به اشک اگر عقیق افشانم

آن را سبب از عشق عقیقش دانم