ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۷

دلبر که بدو بود مرا مرهم دل

بگرفت کم من و نگیرد کم دل

با صبر توان نشست در ماتم دل

کو صبر که دست گیرد اندر غم دل