ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۳

ای روز و شب از زلف و رخت یافته ساز

چون روز و شبم ز عشق تو با تک و تاز

ترسم چو گسستم از شب و روز تو راز

چون روز و شب رفته به من نایی باز