ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

خورشید که یاقوت گری کرد نخست

آن پیشه ز یاقوت لبت کرد درست

آن کس که لب تو یافت یاقوت نجست

یاقوت یکی ز چاکران لب توست