ادیب صابر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

با باغ گل و باده گلگون ما را

چون دید حسد نمود گردون ما را

گرماش ز باغ کرد بیرون ما را

سردابه گزید باید اکنون ما را