ادیب صابر » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۸۲

خوش است باده که باشد یکی حریف ظریف

ظریف نیست حریفی که بشمرد نفسم

چنین حریف طلب کن، چو یافته نشود

بیار باده که من خود حریف خویش بسم