ادیب صابر » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۵۶

روشن شود دو دیده چو بینم خطاب تو

من در خطاب و خط تو زان دارم اعتقاد

تا از سواد خط توام نور یافت چشم

باور شد آن حدیث که النور فی السواد