مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۴

فاش از کفم ار کشیده دامن بودی

چون روح مرا نهفته در تن بودی

من در طلب تو وز تو غافل یعنی

من با تو نبودم و تو با من بودی