مشتاق اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۳

تا چون گلم آسایش دامن بودی

دلتنگتر از غنچه بگلشن بودی

رفتی ز بر من و شکفتی اکنون

من بیتو چنانم که تو با من بودی